To nie inwestor określa maksymalne parametry urządzeń
W ocenie Sądu, zaprezentowanej wyrokiem z dnia 18 listopada 2021 r. (sygn. akt. II SA/Bk 721/21) zauważenia wymaga, że jak trafnie wskazano w wyroku NSA z dnia 26 sierpnia 2021 r., sygn. akt II OSK 326/21, to nie inwestor określa maksymalne parametry urządzeń tak aby planowane przedsięwzięcie nie oddziaływało znacząco na środowisko, gdyż takie stanowisko nie ma oparcia w prawie i w zasadzie stanowi próbę podważenia w ogólności zasadności przeprowadzania, a nawet obowiązywania procedury środowiskowej. Aktualnie to zadanie zgodnie z prawem należy do organów administracyjnych, a nie inwestora.
Dane dotyczące stacji bazowych telefonii komórkowej
Jak wskazał dalej Sąd, w ww. wyroku nie wystarczy więc wskazanie przez inwestora danych promieniowania, które niejako sam inwestor przyjął niezależnie od tego jakie maksymalne parametry może osiągnąć dane urządzenie będące przedmiotem postępowania.
Bez znaczenia jest twierdzenie, że maksymalne pochylenia anten w praktyce nie są wykorzystywane
Bez znaczenia jest twierdzenie, że maksymalne pochylenia anten w praktyce nie są wykorzystywane. Należy w tym zakresie odróżnić aspekty prawne od tych faktycznych, gdyż priorytetową kwestią jest bezpieczeństwo i zdrowie ludzi, a dopiero w dalszej kolejności potrzeba realizacji inwestycji telekomunikacyjnych.
Znajduje bowiem potwierdzenie w obowiązującym prawie twierdzenie, że konieczne jest całkowite wykluczenie możliwości negatywnego, ponadnormatywnego oddziaływania stacji bazowej na znajdujące się w sąsiedztwie siedliska ludzkie. Z racji zaś na to, że praktyka funkcjonowania podobnych stacji wskazuje na wykorzystywanie ich w zakresach emisji promieniowania kilkaset razy większych niż podawana we wnioskach (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 czerwca 2021 r., sygn. akt II SA/Lu 777/20), kwestia oddziaływania pola elektromagnetycznego wymaga uwzględnienia maksymalnego możliwego emitowania tego pola z urządzenia, maksymalnego możliwego pochylenia osi wiązki promieniowania (tzw. tilt), ukształtowania terenu oraz istniejącego i potencjalnego zagospodarowania (por. wyrok NSA z dnia 26 sierpnia 2021 r., sygn. akt II OSK 3350/18).
Sąd w pełni podzielił stanowisko NSA wyrażone w wyroku z dnia 23 marca 2021 r., sygn. akt II OSK 1945/21, że przy obliczeniach prognozowanych poziomów pól elektromagnetycznych projektowanej stacji bazowej uwzględnione muszą być nie tylko parametry techniczne deklarowane przez inwestora, ale także maksymalne moce osiągane przy zastosowaniu różnych konfiguracji anten, zwłaszcza tych najbardziej niekorzystnych z punktu widzenia oddziaływania na środowisko.
Tylko takie podejście czyni zadość wymogom ustanowionej w art. 6 Prawa ochrony środowiska zasady zapobiegania i przezorności, zgodnie z którą podmioty korzystające ze środowiska, jak też organ administracji zobowiązane się do przewidzenia wszystkich negatywnych następstw korzystania ze środowiska oraz zastosowania takich rozwiązań, które będą im zapobiegały.
Zakres materiałów niezbędnych do badania wpływu stacji bazowych na środowisko
W celu wyjaśnienia zagadnień dotyczących oddziaływań stacji bazowych, Sąd nakazał skompletować materiał dowodowy o następujące dokumenty:
1) oryginalne karty katalogowe anten;
2) dokumentację określającą maksymalną moc EIRP na każdym kierunku emisji (sektorze) z uwzględnieniem maksymalnych tiltów zarówno elektrycznych jak i mechanicznych określonych na podstawie danych technicznych anten oraz uchwytów je mocujących;
3) mapę obrazującą faktyczny obszar oddziaływania inwestycji z uwzględnieniem maksymalnych tiltów elektrycznych oraz mechanicznych, odbić od naturalnych przeszkód oraz podaniem, jaki błąd metody obliczeniowej przyjęto w wyliczeniach;
4) precyzyjne określenie obszaru ograniczonego użytkowania ze wskazaniem, w jakiej odległości i na jakiej wysokości należy ograniczyć zamierzenia inwestycyjne w przyszłości;
5) podanie mocy wyjściowej pojedynczego nadajnika TX z uwzględnieniem tolerancji tej mocy określonej przez producenta;
6) określenie danych producenta i typu anten oraz nadajników radiolinii, ich zysku antenowego, częstotliwości pracy oraz ich mocy wyjściowej,
7) dokonanie wyliczeń mocy EIRP w oparciu o budżet mocy w poszczególnych sektorach projektowanej stacji z uwzględnieniem tolerancji produkcyjnej podanych parametrów.
Wymiar praktyczny, nie teoretyczny
Zdaniem Sądu omawiane zagadnienie nie miało tylko teoretycznego charakteru, ale ma wymiar praktyczny. Omawiane zagadnienie jest wręcz doniosłe praktycznie, gdyż chodzi w nim o dbałość o zdrowie i życie ludzi, co zgodnie z art. 6 ustawy Prawo ochrony środowisko jest wartością nadrzędną.
